http://www.youtube.com/watch?v=TS-W3oiQjrk

Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ' αλυσίδες και παγώνια


Στο παραμύθι μου θα τραγουδώ, τα μάτια μου κλειστά, θα βλέπουν τα χρυσαφικά μου.

Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες  
μου φάγανε τα χρόνια 

Στις αδυναμίες μου, μετράω την αξία τους, τους πίνω όλο το είναι.

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Πάντα εκεί, σ' εκείνη τη γραμμή, της τελειωμένης ευκαιρίας.

Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο

Να δω ευθεία στο σκοτάδι.

ποιος σου το' πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία


 Γιατί δεν με χωρά, γιατί με βγάζει ένοχη συνέχεια.

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
Να 'μαι στα γόνατα να παραιτούμαι.
να κλείσω και τα μάτια
Να μη θυμάμαι.
γιατί υπάρχουν κι άτομα 
Για λίγο ακόμα, 
που γίνονται κομμάτια...
γιατί δεν βγάζουν άκρη, γιατί μπερδεύονται στα ίδια τους τα λάθη.

Μινχάουζεν

Ο παραλυτικός πονοκέφαλος. Σχεδόν τον αισθάνομαι στα ακροδάκτυλα μου. Τον μυρίζομαι στην τωρινή κατάσταση της συνεχιζόμενης ενδοκρανιακής πίεσης. Τι κάνω λάθος με τη διατροφή, τον ύπνο μου, την ύπαρξη μου; Πόσα ακόμα πρωινά, ο πόνος στα μάτια; Να καίμε μια μέρα ναι, αλλά τουλάχιστον από ποτό, από ξενύχτι, από μη-ύπνο. Όχι από αυτή την αόριστη διάθεση του κάτι έκανα λάθος και τώρα με εκδικούμαι. Ψυχοσωματικό ή τι; Δεν μπορώ να σκεφτώ με τον πονοκέφαλο κι ούτε καν ξέρω γιατί μου ήρθε. Μετράω τις μέρες και δεν βγαίνει, μετράω τις ώρες. Πόσα ακόμα άρθρα για την ημικρανία; Α! όχι πολλά, μέχρι να δεχτείς ύστερα από σελίδες και σελίδες την ψυχρολουσία: Συγγνώμη είσαι απλά άτυχη! Και είναι κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις. Δεν μπορείς να τ' αλλάξεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις, δεν μπορείς καν να σταματήσεις τον πονοκέφαλο σου.

Πως γίνεται και κάποιοι άνθρωποι είναι πιο λίγοι, και δεν μπορούν, δεν αγαπάνε πάνω από το ένα πενήντα, και έτσι όπως είναι κοντοί, πιο κοντοί από σένα, προσπαθούν και σε τραβάνε κάτω, γατζώνονται και σε γονατίζουν να έρθετε στο ίδιο ύψος. Ναι υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν αυτό, που θέλουν στα μάτια τους κομμένα τα πόδια σου για να μπορούν να σε κοιτάνε ευθεία. Κι αναρωτιέμαι γιατί  δεν βρίσκουν το μαγικό σκαλάκι τους, να το πατήσουν, να σταματήσουν το βασανισμό.
Να αποκτήσουν όνειρα στο νέο ύψος, όνειρα ψηλά, να σταματήσουν να γειώνουν με μανία όσα δεν αντιλαμβάνονται.
Μην είσαι κοντή και μίζερη, πάτα ένα σκαλοπάτι πιο πάνω για να ονειρεύεσαι:παραμύθια!