Οι μαλακίες δεν πληρώνονται

Οι μαλακίες δεν πληρώνονται, τουλάχιστον δεν πληρώνονται όπως πρέπει. Δεν κρατάει κανείς λογαριασμό, δεν χρωστάς σε κανένα, δεν υπάρχει δίκαιη τιμωρία ποτέ. Δεν είναι ανταποδοτικό, δεν λειτουργεί κατ' αντιστοιχία, δεν είναι κάτι που μπορείς να περιμένεις ή όχι. Είναι ηλίθιο να πιστεύεις πως δεν θα πληρώσεις, όπως και να εύχεσαι να πληρώσουν οι άλλοι.
Δυστυχώς μιλάμε για μία παγκόσμια συνωμοσία αδικίας. Η θεία δίκη σπανίως λειτουργεί σωστά, αν και όταν το κάνει μπορεί να σώσει και κανά δυο : άμα πληρώσεις αντιλαμβάνεσαι τη μαλακία σου, και αν μπορείς τη διορθώνεις.
Το δυστύχημα είναι βέβαια να πληρώσεις ισόβια, και είναι δυστύχημα γιατί δεν μιλάμε για έκφραση δικαιοσύνης αλλά για καθαρή ατυχία.
Και τότε κοιτάς γύρω σου κάποιους ανθρώπους κι αναρωτιέσαι τι είδους ζωή τους έχει τύχει, με τι απεριόριστη βλακεία μπορούν να ζουν και να μην πληρώνουν; Το μεγάλο ερώτημα του κοινού ανθρώπου που διαθέτει μία ελάχιστη αίσθηση της πραγματικότητας.
Το μυστικό της παραίτησης όμως άρα και η αρχή της ευτυχίας(η ευτυχία προκύπτει πάντα από παραίτηση αλλά δεν είναι επί του παρόντος) είναι η παραδοχή αυτής της χυδαίας αδικίας. Ϋστερα και καθαρά συμφεροντολογικά αρχίζεις να κόβεις ό,τι μαλακίες σου φαίνονται πιο τραγικές και φυσικά δεν σταματάς ποτέ να ελπίζεις: τόσοι και τόσοι γλιτώνουν με χειρότερα, εσύ γιατί;

Goofy μου τι ρωτάς; Το συννεφάκι σου τα γάμησε όλα.

Παρανομίες

ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ

Ἐπεκτείνομαι καὶ βιώνω
παράνομα
σὲ περιοχὲς ποὺ σὰν ὑπαρκτὲς
δὲν παραδέχονται οἱ ἄλλοι.
Ἐκεῖ σταματῶ καὶ ἐκθέτω
τὸν καταδιωγμένο κόσμο μου,
ἐκεῖ τὸν ἀναπαράγω
μὲ πικρὰ κι ἀπειθάρχητα μέσα,
ἐκεῖ τὸν ἀναθέτω
σ᾿ ἕναν ἥλιο
χωρὶς σχῆμα, χωρὶς φῶς,
ἀμετακίνητο,
προσωπικό μου.
Ἐκεῖ συμβαίνω.

Κάποτε, ὅμως,
παύει αὐτό.
Καὶ συστέλλομαι,
κι ἐπανέρχομαι βίαια
(πρὸς καθησυχασμόν)
στὴ νόμιμη καὶ παραδεκτὴ
περιοχὴ
στὴν ἐγκόσμια πίκρα.

Καὶ διαψεύδομαι.

Κική Δημουλά

Η μαγεία και το παραμύθι μου, μοναδική προϋπόθεση της παράνοιας-της ευτυχίας μου.Καμία αλήθεια ποτέ δεν μου έδωσε λίγη από τη γλύκα που σχηματίζω με τον καπνό μου.
Είσαι προσγείωση, είσαι διάψευση και με ξυπνάς. Σήμερα με τα μαύρα δόντια μου θα καπνίσω το κίτρινο πακέτο: θα ρουφήξω εσένα να σε κάνω σκόνη μέσα μου, βρωμιά στα δάχτυλα μου, για να σε νιώσω και πάλι στη μικρή σου διάσταση, να σ' αφοπλίσω.

Χαλίλ Γκιμπράν-Ο προφήτης

Γιατί με έκανε να χαμογελάσω με ηρεμία.

...Η απόλαυση είναι ένα τραγούδι λευτεριάς.
Αλλά δεν είναι λευτεριά.
Είναι το άνθισμα των επιθυμιών σας.
Αλλά δεν είναι ο καρπός τους.
Είναι ένα βάθος που καλεί ένα ύψος,
Αλλά δεν είναι ούτε το βάθος ούτε το ύψος.
Είναι το φυλακισμένο πουλί που απλώνει τα φτερά του,
Αλλά δεν είναι ο χώρος περικλεισμένος.
Ναι, στ' αλήθεια, η απόλαυση είναι ένα τραγούδι λευτεριάς.
Και με ευχαρίστηση μου θα 'θελα να το τραγουδάτε με γεμάτη καρδιά. Όμως δε θα 'θελα να χάσετε την καρδιά σας στο τραγούδι.

Μερικοί από τους νέους σας αναζητούν την απόλαυση σαν να είναι το παν και γι αυτό τους επικρίνετε και τους επιπλήττετε.
Εγώ δε θα τους επέκρινα ούτε θα τους επιτιμούσα. Θα τους έλεγα να αναζητήσουν.
Γιατί θα βρουν την απόλαυση, αλλά όχι μόνη της.
Εφτά είναι οι αδερφές της και η μικρότερη είναι πιο όμορφη από την απόλαυση.
Δεν έχετε ακούσε για τον άνθρωπο που έσκαβε στη γη για ρίζες και βρήκε έναν θησαυρό;

Και μερικοί γεροντότεροι θυμούνται τις απολαύσεις μετανοιώνοντας σαν σφάλματα που διαπράχτηκαν μέσα σε μέθη.
Αλλά το μετάνοιωμα είναι η σύγχυση του νου και όχι η τιμωρία του.
Θα πρέπει να θυμούνται τις απολαύσεις τους με ευγνωμοσύνη, όπως θα θυμόνταν τη συγκομιδή του καλοκαιριού.
Αν όμως τους παρηγορεί να μετανοιώνουν, αφήστε τους τότε να μετανοιώνουν.

Και υπάρχουν ανάμεσα σας εκείνοι που ούτε είναι νέοι για να αναζητούν, ούτε γέροι για να θυμούνται.
Και στο φόβο τους να αναζητήσουν και να θυμηθούν, αποφεύγουν όλες τις απολαύσεις, μήπως και παραμελήσουν το πνεύμα ή το προσβάλουν.
Και σ' αυτή την απάρνηση βρίσκεται η απόλαυση τους.
Κι έτσι κι αυτοί βρίσκουν ένα θησαυρό παρόλο που σκάβουν για ρίζες με τρεμάμενα χέρια.
Αλλά πείτε μου, ποιος είναι αυτός που μπορεί να προσβάλει το πνεύμα;
Προσβάλλει το αηδόνι την ησυχία της νύχτας, ή η πυγολαμπίδα τα άστρα;
Και μήπως η φλόγα ή ο καπνός σας πρόκειται να βαρύνει τον άνεμο;
Μήπως νομίζετε ότι το πνεύμα είναι μια ήσυχη λίμνη, που μπορείτε να ταράξετε με ένα ραβδί;

Συχνά, αρνούμενοι στον εαυτό σας την απόλαυση δεν κάνετε τίποτα άλλο από το να την αποθηκεύετε στα κοιλώματα του είναι σας.
Ποιος ξέρει αν αυτό που φαίνεται να έχει παραλειφθεί σήμερα, δεν περιμένει για αύριο;
Ακόμα και το σώμα σας γνωρίζει την κληρονομιά του και τη δικαιωματική του ανάγκη και δεν ξεγελιέται.
Και το σώμα σας είναι η άρπα της ψυχής σας. Και είναι στο χέρι σας να βγάλετε απ' αυτό γλυκιά μουσική ή μπερδεμένους ήχους.

Και τώρα ρωτάτε μέσα στην καρδιά σας, "Πώς μπορούμε να ξεχωρίζουμε αυτό που είναι καλό στην απόλαυση από αυτό που δεν είναι;"
Πηγαίνετε στους αγρούς και τους κήπους σας και θα μάθετε ότι είναι απόλαυση της μέλισσας να μαζεύει μέλι από το λουλούδι,
Αλλά είναι επίσης απόλαυση του λουλουδιού να δίνει το μέλι του στη μέλισσα.
Γιατί για τη μέλισσα ένα λουλούδι είναι μια πηγή ζωής,
Και για το λουλούδι, η μέλισσα είναι ένας αγγελιοφόρος αγάπης,
Και για τα δύο μέλισσα και λουλούδι, η προσφορά και το δέξιμο της απόλαυσης είναι μια ανάγκη και μια έκσταση.

Λαέ της Ορφαλέζης, να είσαι στις απολαύσεις σου σαν τα λουλούδια και τις μέλισσες.