Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Μινχάουζεν

Ο παραλυτικός πονοκέφαλος. Σχεδόν τον αισθάνομαι στα ακροδάκτυλα μου. Τον μυρίζομαι στην τωρινή κατάσταση της συνεχιζόμενης ενδοκρανιακής πίεσης. Τι κάνω λάθος με τη διατροφή, τον ύπνο μου, την ύπαρξη μου; Πόσα ακόμα πρωινά, ο πόνος στα μάτια; Να καίμε μια μέρα ναι, αλλά τουλάχιστον από ποτό, από ξενύχτι, από μη-ύπνο. Όχι από αυτή την αόριστη διάθεση του κάτι έκανα λάθος και τώρα με εκδικούμαι. Ψυχοσωματικό ή τι; Δεν μπορώ να σκεφτώ με τον πονοκέφαλο κι ούτε καν ξέρω γιατί μου ήρθε. Μετράω τις μέρες και δεν βγαίνει, μετράω τις ώρες. Πόσα ακόμα άρθρα για την ημικρανία; Α! όχι πολλά, μέχρι να δεχτείς ύστερα από σελίδες και σελίδες την ψυχρολουσία: Συγγνώμη είσαι απλά άτυχη! Και είναι κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις. Δεν μπορείς να τ' αλλάξεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις, δεν μπορείς καν να σταματήσεις τον πονοκέφαλο σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: