Αποφάσεις

Η αλήθεια είναι ότι αποφασίζεις κάθε μέρα. Όχι μια για πάντα. Είσαι οι αποφάσεις σου και πρέπει να σε βρίσκεις σ' αυτές, να καταλαβαίνεις γιατί. Πρέπει να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου.

Η ευτυχία είναι η παραδοχή της ιδιαιτερότητας σου. Η αυθυπαρξία σου. 

Η ταύτιση αυτού που θέλεις να πεις, με αυτό που ακούς απ' το στόμα σου, μ' αυτό που κάνουν τα χέρια σου-είναι η συνειδητότητα των μη-ορίων σου.

Μάθαμε να προχωράμε ζητώντας από τον εαυτό μας, περιορίζοντας και χτίζοντας τον. 

Μάθαμε να δίνουμε παντού και να μη δίνουμε μέσα μας.

Να μιλάμε πολύ αλλά όχι μαζί μας.

Υπάρχουμε για τους φίλους μας, μέσα σ' αυτούς, συνδεδεμένοι στον μπλεγμένο ιστό μιας πραγματικότητας που τους αφήνει όλους να μας επηρεάζουν πιο πολύ απ' ότι επηρεάζουμε εμείς τον εαυτό μας.

Κι αυτό μια παραδοχή είναι. Η συλλογικότητα είναι κι αυτή-πραγματικότητα. Αλλά δεν είναι η μία. 

Και όταν αναπτύσσεσαι κάποια στιγμή βρίσκεις ταβάνι: αυτό που είχες βάλει εσύ σε σένα, για να σε βοηθήσεις να τολμήσεις. 

Κακό δεν είναι να αναπτύσσεσαι, κακό είναι να μην σπάσεις τελικά το ταβάνι.