Να βάλεις τον εαυτό σου ψηλά, να τον φτάσεις στ' αστέρια, να διαλέξεις το φως σου, τη θέση σου στον ουρανό, να μιλάς στο φεγγάρι, να ζεις τη νύχτα, να την αγαπάς και να μη τη φοβάσαι.
Να μην πίνεις προσπαθώντας, να μην θυμάσαι και κρύβεσαι κάτω από το πάπλωμα, τόσο μικρή μπροστά σε τόσο μεγάλη αναισθησία-σκληρότητα του κόσμου, που διάλεξε αδίστακτα τα νύχια που σε ξεσκίζουν να σου φωνάζουν μαζί σ' αγαπώ.
Κλείνεις τ' αυτιά τώρα κι ουρλιάζεις τα ψέμματα σου και δεν έχεις να μοιραστείς τίποτα γιατί σε άδειασε από παραμύθια, ό,τι του είχες φορέσει το πέταξε για να βουτήξει ξανά στις εμμονές ευτυχίας του.
Εσύ που μπερδεύεσαι είσαι απλά ντεμοντέ.
Μακάρι τα πόδια που τρέμουν τώρα από ενοχές και απωθημένα, να δυναμώσουν απ' την αλήθεια που τραγουδώ.
Μακάρι να μου δώσει αξία η φωνή μου, γιατί τα χέρια μου ακουμπάνε ανθρώπους που μηδενίζουν-χαμογελώντας κι αδιαφορώντας.
Δεν κατηγορώ αλλά ξέρω τώρα τουλάχιστον ν' αποφεύγω.
Δεν γκρινιάζω, φωνάζω ν' ακούω την ηχώ να μου λέει το ίδιο.
1 σχόλιο:
!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου