Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Και σήμερα ΔΕΝ είμαι ευτυχισμένη!

"Δεν θέλω αλήθεια, μαγεία θέλω"

Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι η ευτυχία βασίζεται σε μια συμφωνία ψευδαισθήσεων.
Οι ευτυχισμένοι φίλοι μου, μοιάζουν μυθομανείς!
Χαμογελούν δήθεν αδιάφορα σε ό,τι τους προκύψει, κλείνονται δήθεν φυσικά,
σ' ότι δεν τους αρέσει, κι ύστερα σφίγγουν τα δόντια με τη σιγουριά πως ναι δεν κάνουν λάθος : το ποτήρι είναι μισογεμάτο.

Η μαγεία που ψάχνω, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια, αλλά δεν έχει ούτε με την εμμονική ευτυχία. Δεν προσπαθώ να χαμογελώ στις ατυχίες, γιατί μου χαλάνε τη ζωή, δεν σκοπεύω να υπομένω τις δύσκολες μέρες, γιατί δεν μου αρέσουν καθόλου.
Γκρινιάζω και μαυρίζω κάθε φορά, δεν βλέπω άλλο δρόμο.
Λέω πάντα μεγάλα λόγια, λέω ψέμματα, υποκρίνομαι χωρίς να έχω καμία τύψη.
Αλλάζω γνώμη συνέχεια.
Δεν είμαι ο εαυτός μου, με τη μαγεία μου έχω 1000 εαυτούς και υποδύομαι.
Όπως με βολεύει, κι όποιον τον μπέρδεψα, να φύγει από τον δρόμο μου ταχέως.
Θα συνεχίσω να το κάνω γιατί δεν ευτυχώ συμβατικά, γιατί βαριέμαι να 'χω την ίδια διάθεση όλη μέρα: την αισιόδοξη.
Και σας ταλαιπωρώ γιατί την βρίσκω.
Ξέρω πως με την κρίση μου σας βάζω φωτιά και το κάνω συνέχεια!
Να υποφέρετε θέλω, να ζείτε κι εγώ η μεγάλη μαμά που θα φάει τα παιδιά της
στα πρώτα της νεύρα!






2 σχόλια:

vaggelis είπε...

Εγώ είμαι τάνθος το παρθένο
και το κρυφό
από τον κόσμο μακρυσμένο
το φως ρουφώ.

Κι ανθώ και χαίρομαι τα κάλλη
που έχ’ η ζωή
μακριά απ’ τα πλήθη κι απ’ τη ζάλη
κι απ’ τη βοή.

Κι από του κάμπου τάνθη τάλλα
στέκω μακριά,
δειλό, λογόζωο, μια στάλα,
μέσ’ στη σκιά.

Μέσ’ στη σκιά που ρίχνει εμπρός μου
μια πέτρα απλή
ξεχνώ την ψεύτικη του κόσμου
φεγγοβολή.

Κι αγνώριστο, κι αχνό, μια στάλα,
ζω ταιριαστά
με τα λαμπρά, με τα μεγάλα,
με τακουστά.


Μελοποιημένο από
Νελίνα Τανάγρη:DD

Ανώνυμος είπε...

Melina Tanagri*