Αλήθεια, ναι, αλλά με τι κόστος;

Μέχρι ποια αλήθεια αντέχουν τ' αυτιά σου; Μέχρι ποιο μυστικό; Μην μου φωνάζεις πως μόνο αλήθεια θέλεις, πως το ψέμα είναι ντροπή, πως μου τα 'χεις πει όλα.

Μην το λες αυτό όσο δεν κατανοείς τις παραισθήσεις σου. Όσο δεν συνειδητοποιείς ότι ζεις στ' όνειρο. Δεν είναι ότι δεν σ' αγαπώ και γι αυτό δεν στο λέω, είναι ότι εκεί που βρίσκεσαι αυτό που έχεις χτίσει, το λατρεύεις και δεν θέλω να επωμιστώ το κόστος της καταστροφής. Δεν θέλω και δεν μπορώ να είμαι η αιτία της παρακμής σου. Όχι από φόβο, αλλά από συνείδηση : δεν μπορώ να μιλήσω, γιατί είδα κι εγώ όσα πίστευα διαλυμένα και ξέρεις τι προσπαθώ συνεχώς από τότε; να συντηρώ τα ψέματα που είχα αγαπήσει.

Και δεν μ' αρέσει να 'μαι ερωτευμένη με το τίποτα, κάτσε εσύ εκεί που είσαι στο ροζ συννεφάκι σου, τώρα που προλαβαίνεις και να μην σκέφτεσαι αγάπη μου το κακό που θα σου 'ρθει.

Παίρνω επάνω μου το κόστος της πλάνης σου κι εξαφανίζομαι από μπροστά σου, γιατί δεν αντέχω να σε βλέπω με τα μάτια αλήθωρα μπροστά στην αλήθεια.