Είναι μεγάλη ωριμότητα να παραδέχεσαι ότι πονάς, χωρίς να κάνεις όμως τον πόνο σου σημαία, είναι μεγάλη ανωτερότητα να λες στον άλλον πως υποφέρεις, αν δε το κάνεις για να τον δεσμεύσεις. Είναι μεγάλο συναίσθημα να σβήνεις τον εγωισμό σου, ν αφήνεις ακάλυπτα σημεία, αν δε το κάνεις από αδυναμία, αν δε το κάνεις για εκβιασμό.
Εσύ δεν το κάνεις ποτέ. Εσύ δεν χαμογελάς πικρά ποτέ, μην πάρω την ευχαρίστηση του πόνου σου, εσύ δεν κλαις ποτέ, μην χαρώ τα δάκρυα σου, μην δω σ' αυτά την αγάπη σου. Εσύ δεν μίλησες ποτέ λίγο παραπάνω, δεν σου ξέφυγε τίποτα που να μ' έκανε λίγο πιο χαρούμενη από πριν, εσένα σου ξέφευγαν μόνο μαχαίρια, μου έλεγες μόνο για την ευτυχία της καινούριας ζωής σου.
Ποτέ δεν κατάλαβες τι σημασία έχει για μένα να σε δω να πονάς, όχι γιατί σε θέλω πίσω, όχι γιατί εκμαιεύω σαδιστικά την επιβεβαίωση μου, αλλά γιατί έτσι μόνο θα τιμήσεις την αγάπη μας, έτσι θα πάρουν αυτά που ζήσαμε κατάλληλη θέση στην καρδιά σου.
5 σχόλια:
http://www.youtube.com/watch?v=7ghTmwZF5BU
Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου Θα βάλω πόρτες μ' αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια
Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο κι αυτό που κάνω ποιος σου το' πε αδυναμία
Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια
προσκυνώ
Το κειμενάκι αυτό μου θυμίζει ένα θέμα που με απασχολεί καιρό τώρα! Η αγάπη ειναι μια ολοκληρωμένη έννοια απο μόνη της ή επιδέχεται κατηγοριοποίησης?! Δηλαδή: είναι ανάγκη να κάνουμε τον διαχωρισμό ιδιοτελής και ανιδιοτελής αγάπη? Τι σόι αγάπη είναι αυτή που περιμένεις απ'τον άλλον κάτι σε αντάλλαγμα? Θα πρέπει η αγάπη να είναι μια σχέση δούναι και λαβείν? Ή είναι μια σχέση που ξεπερνά αυτά τα ζητήματα και αυτές τις έννοιες? Η αγάπη για μένα είναι απο την φύση της ανιδιοτελής! Και το μόνο που επιδέχεται είναι σεβασμού... Πρέπει να σέβεσαι την αγάπη του άλλου για σένα και να μην τον πληγώνεις ηθελημένα ή μη, γιατί όταν Αγαπάς θα πρέπει να αγαπάς με όλη σου την καρδιά... Και αν αγαπάς με όλη σου την καρδιά ευτυχώς ή δυστυχώς το μυαλό και η αδιαφορία δεν χωράνε! Έτσι, αν τον πληγώσεις τον άλλον που σε αγαπά χωρίς να τον σεβαστείς τότε ίσως δεν σου αξίζει και η αγάπη του! (Κάτι μικρό ίσα ίσα σχολιακι μωρε :P)
Μα εσύ τον αγαπάς παρά τις πιθανότητες να μην το εκτιμήσει, χωρίς απαιτήσεις.
Αυτό λέω κι εγώ! Οτι αυτό είναι η αγάπη... Να τον αγαπάς τον άλλον παρά τισ πιθανότητες να το εκτιμήσει! Και το μόνο που πρέπει να κάνει ο άλλος είναι τουλάχιστον να το σεβαστεί... Αλλιώς δεν του αξίζει αυτή η αγάπη!
Δημοσίευση σχολίου